मी कधी प्रेमात पडेन ,
अस मला वाटलं नव्हत !
-कारण तुझ्या सारखं कोणी
अजून मला भेटलं नव्हत !
-विश्वकुमार.
हास्य ..
सखे, तुझं हे गोड हास्य ...
ओळखीचं कि मिश्कील ?
तूच मुळी एक गूढ रहस्य ;
जे उलगडणही मुश्कील !
-विश्वकुमार.
ओळख
अनेक वेळा भेटून ही
आपण दोघे अनोळखी !
थांग लागता- लागत नाही .....
मनाची विहीर
अशी ही काळोखी !
- विश्वकुमार
उचकी
आठवणीनेही जर कुठे
उचक्या लागल्या असत्या .....?
-तर रात्री दोनला उठून ,
तू मला शिव्या मोजल्या असत्या !
-अन अंथरुणातच मला
कित्येक ठेचा लागल्या असत्या !!
- विश्वकुमार.
मर्यादा
पक्षाना पंख असतात
म्हणून ते भराऱ्या घेतात ....
मुक्तपणे उंच आकाशात !
पण....
मनाचा वेग नसतो त्यांच्यात
जे पोहचत कुठ ही
एका क्षणात !
- विश्वकुमार
उणीव
शांत स्तब्ध वारा ,
समोर तेजेस्वी तारा,
मस्त निवळलेली रात्र ;
उणीव एकच मात्र ....
फक्त -
तू हवी होतीस !
- विश्वकुमार.
आठवण
तुझी आठवण
येत नाही ;
अस कधी
होत नाही !
तुझ्या आठवणी
शिवाय माझा
एक क्षणही
जात नाही !
- विश्वकुमार.
नदीचे काठ
एका नदीचे दोन काठ
एकत्र कधीच येत नाहीत ;
म्हणून काय झालं ?
एकमेकांपासून कधी ते
दूर ही जात नाहीत !
- विश्वकुमार.
वाट...
तुझी वाट पाहता पाहता
वेळ जाता जाईना.
तू आली आली म्हणता
का तू येत येईना ?
तुझ्या वाटेकडे हे
नेत्र केव्हाचे लागले .
होता -होता संध्याकाळ
ढग आशेचे पांगले !
आर्त मनाची ही ओढ
आणखी आर्त -आर्त जहाली.
सत्य कि हा भास ?
तू आली रे आली ...?
- विश्वकुमार.
संध्याकाळ......
पूर्वी संध्याकाळ यायची
शीतल गारवा घेऊन
अन जाताना जायची
स्वप्नांचा गुलदस्ता देवून !
आता संध्याकाळ येते
तुझी आठवण घेऊन
अन जाताना जाते
विरहाचा वणवा पेटवून !!
- विश्वकुमार.
पौर्णिमा ...
इकडे मावळता सूर्य
तिकडे उगवता चंद्र ;
पैकी कुणाला मी पाहू ?
अरेरे !
कुठून कडमडला मधेच हा
तुझ्या आठवणींचा हा राहू ?
- विश्वकुमार.
दिल चाहता है !
हजार मरणे।
मरूनि उठावे ।
एक क्षण ।
तुज संगे ।
जगण्यासाठी ॥
- विश्वकुमार.