प्रेम कविता

कारण....
मी कधी प्रेमात पडेन ,
अस मला वाटलं नव्हत !
-कारण तुझ्या सारखं कोणी
अजून मला भेटलं नव्हत !
                    -विश्वकुमार.

हास्य ..
सखे, तुझं हे गोड हास्य ...
  ओळखीचं कि मिश्कील ?
तूच मुळी एक गूढ रहस्य ;
जे उलगडणही मुश्कील !
              -विश्वकुमार.

ओळख 
अनेक वेळा  भेटून ही
 आपण दोघे अनोळखी !
  थांग लागता- लागत  नाही .....
   मनाची विहीर
               अशी ही काळोखी !
                      - विश्वकुमार
 उचकी
आठवणीनेही  जर  कुठे 
 उचक्या लागल्या असत्या .....?
    -तर रात्री दोनला उठून , 
तू मला शिव्या मोजल्या असत्या !
    -अन अंथरुणातच मला
   कित्येक ठेचा लागल्या असत्या !!
                                 - विश्वकुमार.
मर्यादा
पक्षाना पंख असतात
म्हणून ते भराऱ्या  घेतात ....
           मुक्तपणे  उंच आकाशात !
पण....
  मनाचा वेग नसतो त्यांच्यात
  जे पोहचत कुठ ही
                     एका क्षणात !
                           - विश्वकुमार
उणीव 
शांत स्तब्ध वारा ,
समोर तेजेस्वी तारा,
मस्त  निवळलेली  रात्र ;
 उणीव  एकच मात्र ....
फक्त -
         तू हवी होतीस !
                           - विश्वकुमार.
आठवण 
 तुझी आठवण    
            येत नाही ;
अस कधी 
             होत नाही !  
तुझ्या आठवणी 
             शिवाय माझा 
एक क्षणही   
            जात नाही !    
                    - विश्वकुमार.
नदीचे  काठ 
 एका नदीचे दोन  काठ
एकत्र कधीच येत नाहीत ;
  म्हणून काय झालं ?
   एकमेकांपासून कधी ते
दूर ही जात नाहीत !
                    - विश्वकुमार.

वाट... 
 तुझी वाट पाहता पाहता
वेळ जाता जाईना.
तू आली आली  म्हणता 
का तू येत येईना ?
तुझ्या वाटेकडे हे 
नेत्र  केव्हाचे लागले .
होता -होता संध्याकाळ 
ढग आशेचे पांगले !     
 आर्त मनाची ही ओढ 
आणखी आर्त -आर्त  जहाली.
सत्य कि हा भास ?
तू आली रे आली ...?
                - विश्वकुमार.
 
संध्याकाळ......
  पूर्वी संध्याकाळ यायची 
        शीतल गारवा घेऊन 
अन जाताना जायची 
      स्वप्नांचा गुलदस्ता  देवून !
 आता संध्याकाळ येते 
        तुझी आठवण घेऊन 
अन जाताना जाते 
  विरहाचा वणवा पेटवून  !!            
                       - विश्वकुमार.
पौर्णिमा ... 
 इकडे मावळता सूर्य 
        तिकडे उगवता चंद्र ;
पैकी कुणाला मी पाहू ?
अरेरे !
 कुठून कडमडला  मधेच हा 
तुझ्या आठवणींचा हा  राहू ?  
                           - विश्वकुमार.

दिल चाहता है ! 
 हजार मरणे
        मरूनि उठावे 
एक  क्ष 
        तुज संगे 
                   जगण्यासाठी ॥
                          - विश्वकुमार.